เรามาตามความลี้ลับของเพลงวาราเบะอุตะกันต่อครับ! รู้หรือไม่? ที่ญี่ปุ่นเคยมีซีรี่ย์ที่นำเพลงวาราเบะอุตะแต่ละอันมาสร้างเป็นเรื่องสยองสั้นๆด้วยนะครับ หากไม่รู้มาก่อน ลองอ่านบทความนี้ดูได้ครับ แล้วคุณจะรู้ว่า เพลงง่ายๆก็กลายเป็นเรื่องสยองได้เช่นกัน!
โทริอันเสะ
หรือ 通りゃんせ ในภาษาญี่ปุ่น การละเล่นก็เล่นคล้ายๆ "รีรีข้าวสาร" โดยมีผู้เล่นสองคนจับมือกันเป็นซุ้มประตูโทริอิเฝ้าทางเข้าศาลเจ้า เนื้อหาของเพลงก็อาจจะกล่าวถึงงานชิจิโกะซังตามที่เคยกล่าวไปในบทความก่อนๆครับ
通りゃんせ 通りゃんせ
โทริอันเซ โทริอันเสะ
ここはどこの 細道じゃ
โคโค วะ โดโค โน โฮโซมิจิ จา
天神さまの 細道じゃ
เท็นจิน ซามะ โน โฮโซมิจิ จา
ちっと通して 下しゃんせ
ชิตโต โทชิเตะ คุดาชานเซ
御用のないもの 通しゃせぬ
โกะโย โน นาย โมโน โทฉะเสะนู
この子の七つの お祝いに
โคโน โกะ โน นานัตสึ โน โออิวาอินิ
お札を納めに まいります
โอฟุดะ โอะ โอซาเมะ นิ มาอิริมาสึ
行きはよいよい 帰りはこわい
อิคิ วะ ย่อย ย่อย คาเอริ วะ โควาอิ
こわいながらも
โควาอินาการาโ มะ
通りゃんせ 通りゃんせ
โทริอันเซ โทริอันเซ
ความหมาย: แปลตามตัว
ขอผ่านหน่อย ขอผ่านหน่อย
นี่เป็นทางไปยังแห่งหนใด?
ทางไปยังท่านเทพเท็นจินนั่นไง
ขอเราผ่านไปหน่อยได้ไหม
ผู้ไม่มีธุระใดๆไม่อาจให้ผ่านไปได้
เพื่อรับขวัญลูกที่อายุเจ็ดขวบคนนี้
เราได้เดินทางมาเพื่อถวายของสักการะ
ไปสบายแต่กลับลำบากนะ
จะลำบากแค่ไหนก็
ขอผ่านหน่อย ขอผ่านหน่อย
*こわい [โควาอิ] หมายถึง "เหนื่อย" ในภาษาถิ่นบางที่ ส่วน 怖い [โควาอิ] แปลว่า "น่ากลัว"
เรื่องสยองสั้นๆ: โทริอันเสะ
แม่ลูกคู่หนึ่งได้ขับรถเพื่อเดินทางไปไหว้ศาลเจ้าในภูเขาลึก ระหว่างทางผ่านเมืองเล็กๆ ได้หยุดรถให้คนข้ามถนนที่สี่แยกแห่งหนึ่ง ผู้เป็นแม่ได้เอ่ยขึ้นว่า เดี๋ยวนี้เป็นเสียง ปิ้วๆ ปิ้วๆ ให้คนที่สายตาไม่ดีเดินข้ามถนนเนอะ ลูกชายเลยถามว่า เมื่อก่อนเป็นยังไง คนแม่เลยร้องเพลง โทริอันเสะ ให้ฟัง เพราะเป็นเสียงเมโลดี้ที่เคยใช้ก่อนเปลี่ยนเป้นเสียงนำทางคนสายตาไม่ดี ลูกชายดูจะติดใจเพลงนี้เข้า
ระหว่างขับไปก็ไปหยุดรถอีกครั้งตอนที่มีสายเข้ามายังโทรศัพท์มือถือของแม่ คนแม่เดินไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกรถ คุยกับชายหนุ่มอายุน้อยกว่าในโทรศัพท์ ถามว่าจบเรื่องนี้จะอยู่ด้วยกันใช่มั้ย และจะมาช่วยตามที่สัญญาหรือไม่ พอกลับมาขับรถต่อ ลูกชายดูท่าจะรู้ว่าแม่คุยกับแฟนหนุ่มมา
พอไปถึงภูเขา คนแม่โทรหาแฟนหนุ่มอีกครั้ง ถามว่าอยู่ที่ไหน เพราะไม่มาตามที่นัดไว้ พออีกฝ่ายบอกว่ามาไม่ได้ คนแม่เลยตัดสินใจลงมือคนเดียว พาลูกชายเดินขึ้นเขาไป ระหว่างทางเดิน ลูกชายก็ร้องเพลง โทริอันเสะ ไปเรื่อยๆจนมีคุณยายท่าทางแปลกๆเดินลงจากเขามาทักทาย
คุณยายถามทางลูกชายว่าทำใมชอบเพลงนี้ ลูกชายจึงบอกว่า เพลงนั้นตรงกับสถานการณ์ในตอนนี้พอดี ตัวลูกชายกำลังจะครบ 7 ขวบ ทางเดินไปศาลเจ้าก็ตรงกับเนื้อเพลง แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าทำไมเนื้อเพลงบอกว่า ทางกลับ [kowai] (น่ากลัว) ยายจึงบอกว่า เพลงนี้เป็นเพลงเกี่ยวกับคนที่เอาลูกไปทิ้งบนเขา ท่อนที่ว่าน่ากลัวนั้นพูดถึงคนเป็นพ่อเป็นแม่ เพราะวิญญาณของลูกจะตามกลับไปด้วยหากเหลียวหลังกลับไป คนแม่รีบต่อว่าคุณยายที่เล่าเรื่องน่ากลัวให้ลูกชายฟังและรีบเดินทางขึ้นเขาไปกับลูกชาย
ระหว่างที่ลูกชายกำลังดูวิวจากระเบียงริมผาที่ศาลเจ้าเพลินๆ คนแม่ค่อยๆย่องอย่างเงียบๆไปที่ลูกชาย ยกมือทั้งสองข้างขึ้น... สีหน้าตึงเครียด
“โทรุ! ไปสู่สุขคติซะทีเถอะ! ลูกไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว! ไปผุดไปเกิดเสียทีเถอะ ให้แม่ได้เริ่มชีวิตใหม่ซะที! จำได้มั้ย? ปีที่แล้วก็เคยมาที่นี่ครั้งหนึ่ง ไปอยู่กับเทพและอย่าตามแม่กลับมาอีกเลย!”
คนแม่รีบวิ่่งลงจากเขาโดยไม่เหลียวหลัง พอถึงบ้าน ก็ดีใจว่าเรื่องจบแล้ว รีบไปพาคนรักหนุ่ม แต่กลับพบคนรักที่ว่าแขวนคอตามในบ้านเสีย พอลองนึกย้อนดู ก็จำได้ว่าเคยเหลียวหลังไปตอนที่เดินทางในวันนี้ แต่อนิจจา มันสายเกินไปแล้ว เสียงที่คุ้นเคยดึงเธอออกจากความคิดนั่น
“กลับมาแล้วเหรอครับคุณแม่ อย่าทิ้งผมไปอีกนะ”
----------------------------------------------
ทำไมจึงเป็นท่านเทพเท็นจิน?
เทพเท็นจินถือเป็นเทพแห่งการศึกษาของญี่ปุ่น การเดินทางไปอวยพรลูกให้มีการศึกษาดีๆก็เป็นเรื่องปกติในสมัยนี้ไปแล้ว แต่ก็เหมือนกับ ไทระ โนะ มาซาคาโดะ เทพเท็นจิน ครั้งหนึ่งเคยเป็นหนึ่งในสามวิญญาณสุดเฮี้ยนแห่งญี่ปุ่น รู้จักในนามเดิมว่า สึกาวาระ โนะ มิจิซาเนะ อดีตขุนนางในวังหลวง ราชบัณฑิต และกวีอันปราดเปรื่องผู้รอบรู้ในเรื่องอักขระจีน มาค้นเรื่องราวของสึกาวาระ โนะ มิจิซาเนะ กันต่อในคราวหน้านะครับ
Comments